Odkrywanie swoich mocnych stron i wzmacnianie pewności siebie.
Problemy dzieci i młodzieży
Jak możemy pomóc?
Psychoterapia dzieci i młodzieży to forma pomocy psychologicznej, która jest skierowana do dzieci i młodzieży z różnymi problemami emocjonalnymi i behawioralnymi. Celem takiej terapii jest pomoc w rozwiązaniu problemów, a także w rozwoju umiejętności radzenia sobie z trudnościami i budowaniu pewności siebie.
Psychoterapia dzieci i młodzieży może obejmować różne formy pracy, takie jak rozmowy, zabawy, rysowanie czy ćwiczenia relaksacyjne. Terapeuta jest osobą, która słucha i wspiera dziecko lub młodzież w rozwiązywaniu problemów, a także w radzeniu sobie z emocjami i trudnymi sytuacjami.
Psychoterapia dzieci i młodzieży jest skuteczna w pomaganiu dzieciom i młodzieży z różnymi problemami, takimi jak trudności w szkole, konflikty z rodzeństwem czy rówieśnikami, lęki, trudności emocjonalne, a także zaburzenia odżywiania czy zaburzenia snu. Może być też pomocna w radzeniu sobie z trudnymi doświadczeniami z przeszłości, takimi jak rozwód rodziców czy straty bliskich osób.
Do najczęściej rozpoznawanych zaburzeń w dzieciństwie i adolescencji należą:
zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (F40–F48), charakteryzujące
się występowaniem lęków, nawracających uporczywych myśli lub czynności przymusowych,
dezadaptacyjnych reakcji na ostry lub przewlekły stres – lęki, fobie;zaburzenia fizjologiczne (F50–F59) – zaburzenia odżywiania;
zaburzenia rozwoju psychologicznego (F80–F89) obejmujące specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i
języka, specyficzne zaburzenia rozwoju umiejętności szkolnych (np. czytania, ortografii, umiejętności
arytmetycznych), całościowe zaburzenia rozwojowe (np. autyzm, zespół Aspergera, zespół Retta);zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym
(F90–F98),zaburzenia hiperkinetyczne/zespoły nadpobudliwości ruchowej (ADHD),
zaburzenia zachowania (depresyjne, opozycyjno-buntownicze),
zaburzenia emocjonalne rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie (lęk separacyjny, fobie), tiki (np.
zespół Tourette’a).